Het begint met de pompoenen. Samen met de kids ga ik op jacht naar de mooiste gevormde oranje pompoenen. Iedereen mag zelf zijn mooiste versie uitzoeken. Het uithollen kan beginnen. Thuis gaan we aan de slag met stiften, mesjes en ijslepels. Natuurlijk met zo’n gezellig herfstmagazine vol prachtige voorbeelden binnen handbereik. En ken je dat? Die scary maar toch ook schattige pompoen van het plaatje wordt bij mij altijd een scheve, rommelige versie. Ik schiet altijd uit met mijn mesje zodat er ineens minder tanden zijn, het oog helemaal scheef zit en, oeps, er ineens een gat zit waar het niet had moeten zitten. Maar, geen paniek, het gaat immers om het heerlijke freubelen met elkaar. Aan het eind van de middag staan er 3 gezellige pompoenhoofdjes op de vensterbank. Dat was het schattige deel van Halloween.
En dan wordt het eng…. Je kunt geen winkel binnenlopen en de gekste raarste en zuurste snoepjes vragen erom om in jouw winkelwagentje te worden gedaan. De kids smeken bij elk bebloed kauwgombal oogje of zure spinnetje of het alsssssjeblieeeeft gekocht mag worden.
Onze wijk is heel actief met Halloween. Ouders en kids gaan verkleed en versieren hun huizen. Die lieve buurvrouw wordt ineens een enge heks en die stoere buurman klimt ineens omhoog uit zijn grafzerk. Mijn zoon doet er lekker aan mee. Samen versieren wij de buitenkant van ons huis met spinnenwebben, Halloween ballonnen en skeletslingers. Een beetje eng, maar toch ook lief. Als het donker is gaat hij met zijn vrienden de deuren langs met als doel zoveel mogelijk snoep op te halen.
Voor mijn dochter is dat heel anders. Door haar autisme neemt zij veel dingen letterlijk. Dat is met Halloween best lastig. Wij begeleiden haar tijdens deze dagen in het onderscheiden van fantasie en werkelijkheid. Ons meisje is erg angstig en dat is niet fijn met mini skeletjes, heksjes en zombies in de straat. Wij proberen de Halloween avond voor haar altijd zo rustig mogelijk te houden. De onvoorspelbaarheid van wie er aan gaat bellen en hoe ze eruit zien en wie ze dan echt zijn en wat ze dan gaan zeggen en of ze zelf ook snoepjes mag en of haar broer niet teveel snoepjes krijgt en wanneer het dan weer klaar is en of ze toch niet toch naar buiten zal gaan …… Haar hoofdje staat niet stil. Eigenlijk zou ze heel graag mee willen doen, samen met haar buurmeisjes Halloween beleven. Maar ze kan het niet en dat is sneu. Daarom zijn wij enorm trots op haar dat ze toch in haar konijnen-onesie de deur durft open te doen en trots op haar broertje als hij zijn snoepjes met haar deelt.
Onze Halloween, lief en eng.